Skutki uboczne wakacji!

Już za chwilę, już za momencik...wakacje. Nie tylko dzieci na nie czekają, dorośli również marzą o beztroskim plażingu, gdzieś na Karaibach, albo chociaż na niezatłoczonej plaży nad Bałtykiem. Nie ma co się dziwić, w końcu po całym roku zasuwania w szkole, czy w pracy urlop się należy jak psu buda. No właśnie, a co z psem?!

Mieszkamy sobie w niewielkiej wsi gdzieś na zachód od Warszawy. Taka mała wioska na przedmieściach. Przed nami pola, za nami pola, z prawej pola, z lewej pola. Wszędzie pola. Idealne miejsce na pozbycie się problemu, który stoi na drodze do upragnionych wakacji. Bardziej ambitni pojadą 7 km dalej do Kampinowskiego Parku Narodowego.

To są szybkie akcje:
- zatrzymuje się, otwiera drzwi, wyrzuca zbędny balast i odjeżdża.
Od tak odjeżdża.
Zastanawiam się co wtedy czuje, ale nie pies, tylko ten właściciel.  Czy to jest takie "ufff problem z głowy", czy jednak ma jakieś wyrzuty sumienia. Jakieś! Jakiekolwiek!

Właściciel odjeżdża, a pies zostaje- sam, zdezorientowany, wystraszony, ale wciąż kocha swego pana. Pana, który właśnie go porzucił. Porzucił, bo gdzieś tam w świecie czeka na niego zarezerwowany hotel, plaża, leżaki i drineczki. Pies zupełnie nie wpisuje się w ten krajobraz.

Gdy tylko zaczynają się wakacje, w naszej okolicy pojawia się coraz więcej porzuconych psów, ot taki skutek uboczny wakacji. Znam ludzi, którzy przygarnęli takie skutki uboczne. Kilka lat temu pojawiła się u nas suczka, która oszczeniła się w jakiejś norze. Dobrzy ludzie zaopiekowali się i nią i jej szczeniakami, a później znaleźli im nowe domy. Suczka została z nimi i ma się dobrze.

W ostatnich dniach, na naszym gminnym forum pojawia siłę coraz więcej postów o błąkających się bezpańskich psach. Wakacje tuż za rogiem i znów zaczyna się fala pozbywania problemów.

Zupełnie tego nie rozumiem. Jeśli kogoś stać na wakacje za kilka tysięcy, to dlaczego nie zapewni psu opieki w hotelu dla psów, bądź nie poprosi rodziny, czy znajomych o pomoc. Jest też coraz więcej hoteli, które akceptują zwierzęta.

"Czy mozna go oddac np na te 2 do schroniska a potem sie zglosic po niego? (normalnie dam pieniadze na jego utrzymanie) A jezeli nie schornisko to co?
I nie, ostrzegam z gory, nie zabiore go ze soba BO CHCE ODPOCZAC A NIE CO RANO WYCHODZIC Z NIM NA SPACER"

"Boze, jak sie oburzyliscie, to tylko pies.Podwysz beznadziejny. Rodzine mam za daleko a mi tez sie nalezy wypoczynek. A jak mi sie bedzie podobalo to oddam go do schroniska i nie odbiore nigdy wstrettne szmaty!"

Gdy ktoś decyduje się na psa powinien wziąć pod uwagę, że prędzej czy później trafi się jakiś wyjazd i trzeba będzie temu zwierzęciu zapewnić opiekę.
Nie rozumiem, jak można karmić psa, zajmować się nim, dbać o niego, a później jak by nigdy nic kopnąć go w dupę i tyle. Bo trzeba jechać i wygrzać swoją dupę pod palmami.

Nasz pies jest z nami od ośmiu lat. Wychowywał się razem z naszymi dziećmi i traktujemy go jak członka rodziny.
Gdy potrącił go samochód, mąż jeździł z nim na operacje i zabiegi.
Gdy kilka lat temu nam zaginął, szukaliśmy go aż znaleźliśmy.
Gdy wyjeżdżamy gdzieś na dłużej, prosimy rodziców mojego męża o opiekę nad nim. Jeśli oni by nie mogli, to mam jeszcze moich rodziców, dwie siostry i brata. Zawsze jest ktoś, kto się nim zaopiekuje. Teraz, gdy szukam hotelu na wakacyjny wyjazd, biorę pod uwagę przede wszystkim te, które akceptują zwierzęta. Jak się uda, to zabierzemy Tasaka ze sobą.

Pies, to nie zabawka, to żywa istota, która ma uczucia- czuje, kocha, ufa.
Pieski i kotki są fajne, ale każdy zanim się na nie zdecyduje, powinien wiedzieć, że to też dodatkowe obowiązki. Niektórzy ludzie kupują psy z przekonaniem, że same się nakarmią, wprowadzą, a w razie urlopu, same się sobą zaopiekują. I później wielkie zdziwieni, bo okazuje się, że opieka nad psem wcale nie jest taka łatwa.

"O tym, że zaczął się sezon urlopów i wakacyjnych wyjazdów, pracownicy schronisk i wolontariusze wiedzą bez patrzenia w kalendarz. - Nie prowadzimy dokładnych statystyk, ale latem liczba psów przywożonych do nas rośnie o 30-40 proc."

Akurat, gdy zaczęłam pisać ten tekst, mój ulubiony Pan od eksperymentów społecznych, wrzucił filmik właśnie w tym temacie. 
Mały szczeniaczek na początku jest słodki i kochany, ale gdy rośnie zaczyna wszystkim przeszkadzać i po czasie właściciele pozbywają się problemu w klasyczny sposób: Zobacz tu

Najgorsze jest to, że mimo tysięcy kampanii, milionów apeli i miliardów takich postów jak ten, ludzie i tak będą to robili :(